Zonder vertragingen zijn we de oceaan weer via Parijs overgestoken.
Hoewel de vlucht op zich voorspoedig was, was de verzorging op de vlucht ronduit pover en tegen het onvriendelijke af. Ach, misschien had de crew wel onenigheid gehad in Miami of ruzie met de vriendjes? Over het algemeen gesproken kunnen de dames nog een hoop leren van de collega’s van KLM. Overigens was de 747 ook nog niet uitgerust met personal video (mis ik overigens niet op zo’n nachtvlucht).
Maar goed, dan de terugblik op de vakantie. Samenvattend vonden wij het als beginnend cruisers GEWELDIG!
Ook wij zatten bomvol vooroordelen, maar die zijn aardig verdwenen. Zeker dus voor herhaling vatbaar.
Hieronder wat meer details voor de liefhebbers ter lering en vermaak.
De boeking:
Net als voor hotels & vluchten kunnen cruises op heel veel internet sites worden geboekt. Mijn ervaring met onze cruise is dat het de moeite loont om rond te snuffelen op Amerikaanse sites. Scheelt echt aardig wat geld. Er zitten soms wel sites tussen die geen boekingen doen voor klanten buiten de US. Zelf heb ik zonder problemen bij Smartcruiser.com voor een goede prijs de boeking kunnen doen. Zeker in het laagseizoen onderscheiden de sites zich soms door het weggeven van zogenaamd On Board Credit (OBC). Dit is dus gewoon een tegoed wat je eigenlijk voor alles wat je moet betalen aan boord gebruiken. Hierover later meer.
De maatschappij:
Als je je een beetje in die cruise-wereld verdiept, dan sta je er van te kijken hoeveel maatschappijen en schepen er zijn. Toch blijken er uiteindelijk maar een paar grote moedermaatschappijen te zijn, die eigenaar zijn van de meeste ‘merken’.
Wij zijn terecht gekomen bij Celebrity Cruises. Deze maatschappij zit een beetje boven het gemiddelde in de markt, maar dat kan ook nog per schip verschillen.
Met omze ervaring kan ik Celebrity Cruises van harte aanbevelen. Prima verzorgd allemaal. Ook van mede-passagiers die met meerdere maatschappijen hadden gevaren, kregen we positieve verhalen over Celebrity Cruises te horen.
Het Schip:
De Celebrity Millennium is eind negentiger jaren gebouwd en kan zo’n 2000 gasten meenemen. Voor ons was alles wat we maar konden bedenken aan boord aanwezig. Meer dan we hebben gebruikt.
Ook zijn er winkels aan boord met luxe artikelen, drank, sigaretten, maar ook bv met kleding.
Er zijn ruim 900 man/vrouw crew voor nodig om de gasten te verwennen. Daarvan is zo’n 160 man werkzaam in de keuken(s). Het viel ons trouwens op dat zeker 80% van alle medewerkers van Aziatische afkomst is.
Over een half jaartje blijkt het schip voor 2 maanden naar het dok te gaan voor een opfrisbeurt. Het moet kennelijk allemaal nog mooier en luxer.
Het cruise-gebied:
De meeste schepen varen kris-kras door zo’n beetje dezelfde gebieden in de wereld. De Carribbean is een populair gebied. Binnen dat gebied is veel keuze en wordt je keuze mede bepaald door je vertrekplaats en het aantal dagen.
Door onze vlucht hebben wij met name naar Miami (en bv Ft. Lauderdale) gekeken en kwamen uiteindelijk uit op dit schip en het westelijk Carribbean gebied. Van maandag tm zaterdag (6 nachten).
We hadden bij deze cruise 2 zogenaamde ‘haven-dagen’ beschikbaar voor excursies. 1 In Roatan (Honduras) en 1 in Cozumel (Mexico).
Met het kiezen voor dit gebied in dit jaargetijde hebben we wel een risico genomen. Het kan natuurlijk spoken in deze maanden. Temperatuur is altijd goed! Met name de eerste 2 dagen was er bewolking en soms regenachtig. Het schip is gelukkig volledig ingericht op minder weer, dus ook dan genoeg te doen.
Lengte van de cruise:
Het ligt natuurlijk een beetje aan welke gebieden je wilt bezoeken, maar wij denken dat een weekje een mooie periode is voor een cruise. Als je veel landen/havens wilt bezoeken, dan ontkom je er natuurlijk niet aan om dat langer te maken. Zal overigens geen probleem zijn om je er dan doorheen te slaan.
Stateroom:
Oftewel je hut. Ik heb slechts 1 advies: Neem altijd een buitenhut met balkon! Het maakt de hele cruise-ervaring zoveel rijker en mooier. ‘s Ochtends of ‘s avonds zittend op je balkom en kijkend naar de zonsopgang of ondergang is onbetaalbaar. Ik zou liever een jaartje langer doorsparen, dan voor een binnenhut kiezen.
Dan zijn er ook nog diverse klassen aan boord. Wij hadden de Conciërge klasse. Een beginnende luxe klasse, waarbij je wat privileges had als vroege boarding en ook als eerste er weer af, iedere dag hapjes op de kamer, een stateroom attendant die meer aandacht aan je kamer gaf (diverse keren per dag), room-service, etc….
Met name deze C1-klasse is goed betaalbaar.
Het publiek:
Ook wij vonden cruisen wat voor bejaarden. Nou zijn we niet meer zo piep, maar we voelen ons dat nog wel.
Het publiek aan boord van de Millennium was denk ik gemiddeld zo rond 40-50 jaar. Dus ook best wel aardig wat jongere mensen.
Met name de Amerikanen grijpen een cruise aan om een feestje luister bij te zetten. Voor een huwelijk of huwelijksdag, een verjaardag en wat nog meer.
We hebben aan boord geen Nederlanders kunnen ontdekken 🙂
Het dichtste bij kwam een stel uit België.
Kleding:
Dat was voor ons als beginnend cruiser erg lastig in te schatten. In principe kan je in je korte broek en hemdje de gehele vakantie door komen. Je komt dan weliswaar niet de luxe dining room in. In het Olympic restaurant is zelfs colbertje verplicht. Er is 1 zogenaamde ‘formal night’, waar veel mensen zich echt opdoffen.
Volgende keer zouden we dus ook wel wat sjiekere kleding meenemen.
[galleryview id=10]
Het vermaak:
Aan boord is werkelijk van alles te doen. Maakt niet uit of je sportieve, actieve, culturele of andere aspiraties hebt. Er is iedere dag een programma, waarin exact staat aangegeven hoe laat en waar de activiteit is.
De meeste activiteiten zijn gratis, maar soms moet er extra voor betaald worden. Bijvoorbeeld de talen-cursussen, de schoonheidsbehandelingen, de computer-cursussen.
Er is heel veel muziek aan boord in verschillende genres. Op diverse plekken aan boord kan worden aangeschoven bij muzikanten. Erg leuk vonden wij zelf.
Het schip heeft ook een theater waar iedere avond show-voorstellingen worden gegeven. Ik heb een aantal in mijn blogs genoemd en in het algemeen waren ze zeer professioneel en zeker het aanschouwen waard.
De avond sloten wij meestal af in de discotheek/club, waar ook livemuziek of een DJ was. Erg gezellig!
Eten en drinken:
Al het eten is inclusief tijdens de cruise. Dit wordt ook tevens als 1 van de belangrijkste zaken aan boord gezien. Voedsel is er de hele dag door op diverse plekken op het schip. Bij het zwembad het fastfood (hamburgers e.d.), buffetten in het restaurant, gezonde maaltijden, ijs, lekkere hapjes in het café, etc… Met name het diner is ‘s avonds van een behoorlijk nivo. Dit is overigens à la carte. Als je niet ‘gekleed’ wil dineren, kan je ook kiezen voor pizza, sushi, wok, etc…
Het eten is aan boord van de Millennium echt prima verzorgd.
Voor wat betreft de drank is normale koffie/thee/tapwater en automaten-sapjes ook inclusief en overal verkrijgbaar.
Daarnaast zijn dranken-pakketten te koop voor tijdens de cruise. Wij hadden gekozen voor een niet alcoholisch pakket, wat inhield dat alle frisdranken (cola, fanta, etc..), verse sap (alleen ‘s ochtends verkrijgbaar), flesjes water en luxe koffie/thee (cappuccino/latte/etc..) van de koffiebar gratis verkrijgbaar waren. Dit pakket kostte 80 euro p.p. voor de hele week (incl. tax/tip). Als je drankenpakketten met alcoholische dranken neemt, dan stijgen de prijzen voor die pakketten overigens explosief.
Excursies:
Voor de dagen dat je een haven aandoet kan je tal van excursies boeken. Van sportief/avontuurlijk tot cultureel tot relaxed. We hebben gemerkt dat met name in Roatan veel excursies ook buiten het schip geboekt konden worden en vaak goedkoper (hadden wij uiteindelijk ook gedaan). In Cozumel kon dat ook, maar in veel mindere mate.
Grootste risico dat je kan lopen als je op eigen houtje iets boekt, is dat je door wat voor omstandigheden dan ook ‘s avonds letterlijk de boot kan missen. Net als de tour, wacht die voor niemand. Als je een excursie op het schip boekt, dan krijg je de garantie dat je op tijd terug bent. In de praktijk ben je volgens mij so wie so altijd wel op tijd terug.
Wij vonden zelf de excursies erg leuk om te doen.
Kosten:
Bij het inchecken op de eerste dag laat je de gegevens van je creditcard achter en krijg je per persoon een pasje. Dit pasje is nodig om de deur van je stateroom te ontsluiten, maar ook om aan boord alles te bestellen/betalen. Drankjes, excursies, internet, etc.. Je hebt aan boord de hele week geen cash geld nodig. Nergens voor.
Als je drankjes bestelde, die in je drankenpakket zitten, dan krijg je gewoon je pasje met de bestelling weer terug, zo niet, dan ligt er een nota bij die je moet ondertekenen. Dit wordt allemaal ten laste gebracht van je On Board Credit (OBC). Aan het eind van de week krijg je een zeer gedetailleerd overzicht van al je bestellingen (ongeacht of ze inclusief waren of niet) en het openstaande bedrag dat van je creditcard wordt afgeschreven.
En wat kost dan zo’n cruise? Uiteraard helemaal afhankelijk van de periode, het schip, type hut en lengte van de cruise, maar wij betaalden 500 euro p.p. voor een naar ons idee toch wel erg luxe cruise. Daarbij kregen we op de koop toe nog $90 OBC te besteden. Met alle persoonlijke uitgaven aan boord (bv drank en excursies), kan je het verder zo duur maken als je zelf wilt.
Onze laatste avond brachten we weer sfeervol door. Door de officers van de Millennium werd nog een Margaritha dansje uitgevoerd en konden aansluitend foto’s worden gemaakt.
De koffers konden gewoon buiten de stateroom worden gezet, dus daar ook geen omkijken naar.
Vanmorgen vroeg op, dat wil zeggen zo tegen 7 uur. De Millennium lag inmiddels al aan de kade in Miami en zo hadden we nog een mooie blik richting Skyline.
Ontbijtje, en dan om 08:00 uur was het onze beurt om als eerste van boord te gaan. Allemaal erg rustig en georganiseerd. Geen rijen bij de douane en de koffers stonden keurig klaar bij de band.
Voor het transport moest ik dus Alamo bellen. Juffrouw bij het eerste belletje nam geen genoegen met het reserveringsnummer dat ik had. Naar USAreisen in Munchen gebeld, maar die hadden echt geen ander nummer. Maar weer teruggebeld met Alamo. Zelfde juffrouw besloot mij nu door te verbinden, waarna ik uiteindelijk iemand aan de lijn kreeg die het ging regelen. Jammer dat dit 20 minuten moest duren, want voor de rest is de service van Alamo prima.
Wel lange rij op het vliegveld bij de verhuurbare van Alamo. Maar goed, ook die waren we in een half uurtje doorgworsteld, zodat we in de garage uiteindelijk onze full-time luxe auto uit konden zoeken. Er stond er maar 1 (Chevrolet Impala), dus gauw klaar met uitzoeken.
We hadden bewust dit keer geen SUV, maar een luxe auto besteld voor deze dag, zodat we de koffers met een gerust hart uit het zicht in de kofferbak konden schuiven.
[galleryview id=9]
Het plan was immers om naar Dolphin Mall de laatste dollars stuk te slaan. Gelukt!
De aankopen nog in de koffer erbij kunnen proppen en zo rond 3 uur weer terug naar het vliegveld. Auto droppen (zo gebeurd) en dan inchecken.
Helaas dit keer dus geen business class vlucht en zelfs niet al te beste stoelen kunnen vastleggen. Volle vlucht!
Uiteindelijk aan de balie wel 2 exit-row stoelen kunnen krijgen met bijbetaling voor Agnes (gratis voor mij). Is het wel waard op zo’n lange nachtvlucht.
Inmiddels zit ik dit stukje in de Delta Lounge te tikken onder het genot van een drankje. Het zit er bijna op. We gaan boarden!
Morgen zal ik in een laatste blog de zaken van deze vakantie nog eens op een rijtje zetten.
Vanmorgen in een uitermate rustig tempo ons ochtend ritueel afgewerkt. Zo rustig zelfs dat we na het sporten te laat waren voor het ontbijt. Geen reden voor paniek, want na het ‘Early Sunriser’s Continental Breakfast‘ en het ‘Breakfast Buffet‘ volgt er ook nog een ‘Late Breakfast Buffet‘. Daarna kan je ook nog aanschuiven voor een ‘Brunch at Sea‘ of verval je vanzelf in de lunch.
Wij hielden het maar bij een omeletje en wat fruit.
Je hut heet ‘Stateroom‘ en de verzorging is uiteraard afhankelijk van de klasse waarin je hebt geboekt. Onze stateroom is in de Conciërge-klasse (C1), bij lange na niet de duurste klasse, maar wat betekent dat we een Stateroom-attendant (Joseph) met zijn assistent zo’n beetje op de gang hebben leven, die minimaal 4x per dag je stateroom checken, schoonmaken, handdoeken verversen, hapjes neerzetten, lakens terugslaan, brieven en aardigheidjes neerleggen, kortom dat wat we thuis zo hard missen 🙂
Maar zonder gekheid, gasten verwennen is hier echt hun ‘core business’.
[galleryview id=8]
Voordat we ons gingen opmaken voor een dag in de zon aan het zwembad bezochten we eerst in het theater de show ‘Millennium’s Got Talent‘. Een aantal crew members mocht hun/haar verborgen talent laten zien. Echt een hilarische show!
Ook hilarisch was overigens de ‘Liar’s club‘ show die gisterenavond in de Cosmos werd opgevoerd. Dit kennelijk ontzettend populaire programma in de US laat 3 bekende mensen een moeilijk woord uitleggen en 1 vertelt de waarheid. Er zal best wel een Nederlandse variant op dit programma bestaan. Dit werd aan boord dan gedaan door een kennelijk bekende Stand-up comedian (ze was inderdaad erg grappig), de Captain en een verklede cruise-director. Publiek mag meestemmen met kastjes.
Maar goed, wat restte vandaag was luieren in de zon bij het zwembad. Voor Live-muziek en entertainment was gezorgd. Zo mocht een keukenmedewerker bijvoorbeeld in 10 minuten tijd een klomp ijs in een Adelaar veranderen. Knap gedaan. Minpuntje was dat in een onbewaakt ogenblik kennelijk mijn pet is weggewaaid. Vanavond nog maar even checken bij ‘Lost & Found’.
Voor vanavond staat een show met wereldkampioen jongleren Mike Price op het programma, hapje eten en de koffers pakken.
Die moeten vanavond om 11 uur voor de hut staan. Verder geen omkijken naar, want als het goed is staan ze dan morgen na het van boord gaan voor je klaar op de kade.
Strak geregeld allemaal!
Voor ons doen was het gisterenavond een latertje geworden met de Latin-American party. De wind was te hard voor buiten, dus werd het feestje gehouden in de Cosmos, de sfeervolle discotheek/club waar het iedere avond party-time is.
En dan moest ook nog de klok een uurtje worden doorgedraaid, dus een kort nachtje en we zitten weer op -7 uur van Nederland.
Was vanmorgen toch wel erg prettig dat de zon volop aanwezig was bij het naderen van de haven van Cozumel in Mexico. De Millennium had weer lekker doorgecruist vannacht en haar weg door de Carribbean Sea gevonden.
Vanwege onze afgezegde snorkel tour van gisteren, mochten we met een excuus brief op zak vandaag een tour uitzoeken met 20% korting.
In de herkansing, de ‘3 Reef snorkel by boat‘ tour.
Als we om 10:45 uur op de kade staan, blijkt nou net onze tour weer niet door te gaan. De zee zou te wild zijn bij die riffen.
Het aangeboden alternatief voor de middag was de ‘Catamaran snorkel & beach break’.
Bleek uiteindelijk ook garant te staan voor aangenaam verpozen. Kan ook niet missen met dit prachtige weer!
Eerst met een catamaran naar een koraalrif om te snorkelen en daarna nog een stukje door naar een privé Bounty-strandje voor de nodige ontspanning.
Bier, Margaritha’s en frisdrank werden onbeperkt geschonken en waren volledig bij de prijs inbegrepen. Volgens de tourleider was dronken worden in Mexico toch niet mogelijk: “In Mexico we never get drunk, just a bit confused.”
[galleryview id=7]
Eénmaal weer terug bij het schip werd gelijk met ons een Mexicaanse folklore groep voor een uurtje aan boord gehaald om het dagje Mexico op dek 10/11 bij het zwembad in stijl af te sluiten.
Passagiers van het naast ons liggende Royal Carribbean schip “Oasis of the Seas” konden gratis meegenieten. Dat bootje was nog een slagje groter en hoger dan die van ons 🙂
Net na zonsondergang werden de trossen weer losgegooid en nu cruisen we in de komende 36 uur terug naar Miami.
Vanavond staat in het teken van de jaren 70. Net de ‘Boogie Wonderland’ show in het theater aanschouwd. Vanavond na het diner gaat dat verder met de ‘After Party‘.
Het is overigens niet voor te stellen hoeveel live-muziek in allerlei stijlen op verschillende plekken aan boord continue is te zien en horen. Klassiek, Sing-a-Song, Piano, Bands, DJ, etc…
Je hoeft je geen seconde te vervelen. Nou was dat voor ons gelukkig al geen probleem. Zal morgen ook wel goed komen.
Om de foto’s te zien, klik op de titel van deze dag (hierboven)!
Dat we beginnende cruisers zijn werd ons gisterenavond op een ludieke manier kenbaar gemaakt.
Het minste waar je wel aan denkt als je op vakantie gaat, en dan ook nog naar een oord waar de temperatuur niet beneden de 25 graden komt, is het meenemen van je zondagse pak. Het is tenslotte geen zakenreisje.
Maar ja, we hadden dus gereserveerd in het exclusieve ‘Olympic restaurant’ waar minimaal een colbertje wel een vereiste is, bleek ons later.
Eénmaal aangeschoven aan tafel vermeldt ober 1 dat er op mijn stoel wat ruimte dient vrij te blijven voor mijn colbertje. Ja hoor, zal wel.
Vervolgens komt ober 2 met een colbertje aanzetten, hangt dat over mijn stoel en zegt daarbij: “Meneer alstublieft, uw colbertje, dat u in de lobby had laten hangen”. Toch enigszins vragend kijk ik hem aan en zeg tegen hem, dat ik dat erg op prijs stel, maar dat niet mijn colbertje is.
Vervolgens fluisteren beide obers in mijn oren: “Sir, it’s really yours, there’s a dresscode”.
We schieten spontaan in de slappe lach door deze act voor 2 personen en ook de obers hebben duidelijk schik om mijn onnozelheid.
Het was een begin van een uitermate geslaagd diner, waarbij het 2e hoogtepunt nog moest komen.
Voor het hoofdgerecht hadden we de aan tafel bereidde en geflambeerde ‘Filet Mignon’ besteld. Op een prachtige authentieke kar sloeg de ober (van het jasje) aan het flamberen, maar dat ging toch niet helemaal goed. De kar begon te roken en snel werd de kar met hulp naar de keuken gereden. Bleek achteraf op tijd te zijn geweest, zodat de sprinkler-installatie niet in werking trad.
Tsja, toen hadden wij toch wel erg veel pret en gelukkig de ober ook.
Kortom, geslaagd etentje 🙂
[galleryview id=6]
Afgelopen nacht ging het behoorlijk tekeer om ons heen op zee. Prachtig zoals de hemel was verlicht met onweer. Gelukkig blijkt zo’n cruiseschip goede stabilisatoren te hebben, waardoor je wel enige deining voelt, maar zeker niet groen over de railing hangt (of hebben we na 3 dagen al zeebenen gekregen?).
Na het ochtendritueel van gisteren te hebben herhaald naderden we de kade van Roatan in Honduras.
We hadden voor vandaag een snorkeldagje op Tabayan beach geboekt, maar helaas werd dit vanmorgen door de lokale tour-operator afgezegd vanwege het weer.
Het onweer waar we vannacht langs waren gevaren bleek hevig te hebben huisgehouden op het eiland Roatan.
Inmiddels was het wel weer droog en warm, maar de zee was nog te wild om te snorkelen.
Als alternatief hebben we op de kade een eiland tour geboekt. Voor $20 p.p. rijden ze je in zo’n 2 1/2 uur de westkant van het eiland rond.
Zo konden we met eigen ogen aanschouwen wat een onweer er vannacht was geweest. Huizen onder water, modderstromen, gaten in de weg, afgebroken takken,….
En dat allemaal terwijl de inwoners onder toch al armoedige omstandigheden leven. Het contrast is dan ook weer erg groot als je terug in de luxe van het cruiseschip stapt. We kunnen ons in ieder geval troosten met de gedachte dat we vandaag een bijdrage aan hun economie hebben geleverd.
Zojuist (6 uur lokale tijd) zijn we weggevaren van de kade en zetten we koers naar Cozumel in Mexico.
Als het weer een beetje meewerkt staat er voor vanavond een Latin-American avond bij het zwembad gepland. Zal vast weer een leuke avond worden. Wij hebben het fijn.
Om de foto’s te zien moeten de gelukkige Mac-gebruikers onder ons klikken op de titel van deze dag (hierboven)!
Zoals gisteren al gememoreerd begon deze cruisedag fraai vanaf het balkon van onze hut. De dag kan ook de analen in als zijnde de 1e dag dat we moesten smeren. Een flinke zeebries en wat bewolking, maar al met al was het toch genieten op dek 10 bij het zwembad.
We hadden onszelf al voorgenomen om de beweging er in te houden. Om 08:00 uur stonden we dus al bij de (al drukke) fitnesszaal om ons zo’n 3 kwartier in het zweet te werken.
Aansluitend een supergezond fruit en sapjes ontbijt in het AquaSpa Café om daarna met een goed gevoel de dag voort te zetten.
Terwijl Agnes al was neergestreken bij het zwembad, meldde ik mij voor de ‘Heartbeat of the Operation Galley Tour’, oftwel een rondleiding door de keukens van de Millennium onder begeleiding van 1 van de chefs.
Op het schip is een brigade van 130 koks de klok rond werkzaam! Per dag worden er gemiddeld 9000 maaltijden bereid. Bovendien wordt alles zelf gemaakt, van het brood tot het ijs.
Leuk en indrukwekkend om dit eens achter de schermen te zien. En eerlijk is eerlijk, over het eten tot nu toe absoluut geen klagen.
Het daggedeelte kon dus verder worden ingevuld met het hoofddoel van deze cruise: chillen!
[galleryview id=5]
Inmiddels zitten we weer van het uitzicht te genieten van de tussen de wolken ondergaande zon en kunnen we ons voorbereiden op het avondvermaak.
De hoofdact van deze avond is het diner in het ‘Olympic Speciality Restaurant‘. Qua uitstraling en eten het beste wat je aan boord kan krijgen. Dit is het enige restaurant waar je een klein bedrag voor bij moet betalen en moet reserveren. Puur om te voorkomen dat er iedere avond honderden mensen hier staan te dringen.
De panelen in het restaurant zijn identiek aan de Olympic, het zusterschip van de Titanic. Het eten in dit restaurant wordt in een aparte eigen open keuken bereid
Daarna kunnen we nog even uitbuiken bij ‘Captain’s Toast & Celebrity showtime’ in het theater en de ‘Black & White Dance Party. Hard werken dus om dit allemaal weer in 1 dag geperst te krijgen. Gelukkig hebben we vannacht weer een uurtje extra. We mogen de klok 1 uur terug zetten, zodat we op -8 uur van Nederland komen.
Om de foto’s te zien, klik op de titel van deze dag (hierboven)!
Terwijl ik dit tik kijk ik naar de licht oranje kleurende wolken van de opkomende zon in de Golf van Mexico en word ik door de warme zeelucht gemasseerd. Mijn laptop zegt nog dat het kwart over zeven is, maar we zijn inmiddels een uurtje verder weg van Nederland gevaren en is het dus eigenlijk kwart over zes. Deze cruise zal ons door 3 verschillende tijdzones varen.
De maandagmorgen begon rustig aan. De koffers waren zo gepakt, dus nog tijd genoeg om een restaurantje te zoeken voor een ontbijtje. Wel onder een luifel, want hoewel niet zo hard meer, het regende nog steeds.
Rond 11 uur uitgecheckt en richting luchthaven gereden om het karretje weer bij Alamo in te leveren. Altijd toch weer enigszins verbaasd hoe georganiseerd en soepel dat gaat.
Één van de redenen om bij Alamo te huren is dat ze de enige verhuurder in Miami is, die je gratis met een shuttle naar de haven brengt (of weer ophaalt). Anders kost je dat $32 pp voor een retourtje. Prima service!
In de haven blijken 5 gigantische cruise-schepen in lijn klaar te liggen voor een vertrek later die dag. De Celebrity Millennium is absoluut niet de kleinste van het stel.
Toch is het, in ieder geval bij onze terminal, zeker niet druk. Net als bij een vliegtuig is er een security check en moet je je paspoort zeker 3x laten zien.
Bij het inchecken krijgen we allebei een soort creditcard, waarmee aan boord alle bestellingen kunnen worden gedaan (al dan niet inclusief) en die ook toegang verschaft tot je hut.
We hebben een hut geboekt op dek 8 (Panoramadek), beetje aan de achterkant van het schip. De hut is in de zogenaamde Conciërge-class. Met een balkon en allemaal net wat groter/luxer. In de voorbereidende fase had ik begrepen, dat het echt doodzonde zou zijn om zo’n cruise te doen met een hut zonder balkon. Inmiddels kan ik dat volledig beamen.
Nadat bij het betreden van het schip van iedereeen nog een pasfoto wordt genomen en in de administratie wordt opgeslagen, kan het feest beginnen.
Hoewel we best wel een goed idee hadden hoe dit schip er uit zou zien, word je als beginnend cruiser toch wel enigszins verrast door de grootte en luxe van het schip. Wat een enorme drijvende hotels zijn dit! Restaurants, bars, winkels, zwembaden, …. , noem het en je vindt het er.
De eerste uren was het dus een beetje rond dolen en uiteindelijk proberen onze weg te vinden. We hebben wel het idee dat het schip goed is bezet, maar absoluut niet vol. Het is tenslotte ook een soort laagseizoen voor ze.
[galleryview id=4]
Aan voedsel is er aan boord geen gebrek. Een kwestie van je bedwingen en alleen de trappen en geen liften nemen. De eerste dag al de blaren op mijn voeten gelopen 🙂 . Drank is normaal niet inclusief, maar wij hebben op voorhand alle non-alcoholische drank en (luxe) koffie’s & thee’s afgekocht. Aangezien we toch niet van die zuiperds zijn rekenen we dat wijntje en biertje dan wel gewoon af.
‘s Avonds zijn er 2 voorstellingen van de openings show in het theater. Soort opwarmertje voor de rest van de week. Veelbelovend.
Dan toch tijd voor een hapje eten. Eigenlijk dachten we dat dat ook in een soort buffetvorm zou gaan, maar de gigantische eetzaal blijkt vol te staan met sjiek gedekte tafels en heel veel bediening. Er is een mooie kaart, waar keuzes van gemaakt mogen worden. Prima maaltijd dus.
En dan kan het los gaan in de Cosmos bar op dek 11 met de Sixties party. Tsja, zijn toch een beetje van die generatie…. Goede band, goede live-acts, gezellig, kortom het was een leuke afsluiting van een mooie 1e dag.
Om de foto’s te zien, klik op de titel van deze dag (hierboven)!
Er bleek een probleempje in deze site te zitten, waardoor het niet mogelijk bleek om reacties te plaatsen. Nou kwamen er gelukkig toch wel geluiden tot ons via email en social media, maar niettemin vervelend. Inmiddels zou het weer moeten werken om ook via deze site te reageren. Altijd leuk om te lezen.
Terug naar deze zondag. Allebei prima geslapen, maar omstreeks 7 uur toch wel uit de veren. Wakker worden met een cappu/thee bij de Starbucks en gelijk nog even de dag van gisteren online zetten.
Dan is het tijd om richting Miami te rijden. Een ritje van een klein half uurtje. Blijft wel opletten in de spaghetti van wegen die links, rechts, boven en onder elkaar draaien. So far, so good.
Vanmorgen gingen we op herhaling voor de mislukte GoCar tour van een half jaartje geleden. In deze blog valt nog te lezen hoe we toen bedrogen uitkwamen met onze Groupon-deal.
Daarna is nog een uitgebreide mailwisseling met het hoofdkantoor geweest, die besloten door het stof te gaan en ons een nieuwe voucher toe te sturen, die onbeperkt geldig zou blijven.
Via datzelfde kantoor had ik uiteindelijk voor vanmorgen de tour maar weer geboekt. We zijn er nu toch.
Dan valt toch best wel een beetje je bek open als je hetzelfde tafereel van een half jaar geleden voor je ogen ziet herhalen. Onze naam kwam toch echt niet in de reserveringen voor….En ja, ze hadden wel een reservering liggen voor 10 uur, maar zonder naam en geen idee wie die had gemaakt, dus die konden ze dan wel overboeken.
Gelukkig weer alle correspondentie (mails/brief) op zak, dus na 1 telefoontje bleek het probleem dit keer wel oplosbaar.
De tour werd zelfs ge-upgrade naar de meest uitgebreide 3 uur durende rondrit.
Na tig handtekeningen, borg en uitgebreide uitleg kon de GoCar tour om 11:00 uur eindelijk beginnen.
[galleryview id=3]
De GoCar (uitgerust met bromfiets motor) is uitgerust met een GPS, die je door Miami leidt en tegelijkertijd uitleg geeft over de sight-seeings die je passeert.
Het is nou niet de meest onopvallende manier om je als toerist door Miami te bewegen. Je trekt erg veel bekijks, zeker als je bij een drukke kruising voor een verkeerslicht staat en de GPS luidkeels je tot 2x toe maant dat je toch echt wel rechts af moet slaan 🙂 .
Hoewel we eerlijk gezegd best wel een beetje sceptisch stonden tegenover deze tour, moeten we zeggen dat we het fantastisch vonden. De rit voerde ons langs geweldig leuke plekjes in Miami en er was altijd genoeg tijd om het karretje langs de kant te parkeren en uit te stappen. Doordat de GoCar helemaal open is, beleef je alles (inclusief het soms drukke verkeer) erg intens.
De tour bracht ons ook bij Holocaust Memorial in Miami. Voor ons 1 van de meest indrukwekkende monumenten die we ooit hebben gezien. Een plek waar je weer stil valt. Herinneringen aan het concentratiekamp Dachau, dat we enige jaren geleden hadden bezocht.
Hoewel we tijdens de rit wel wat spatjes regen hadden gehad, bleek ‘s middags dat we niet onfortuinlijk waren geweest met het weer. Om een uur of 3 braken de hemelsluizen open en kwam het met bakken uit de lucht. Hoewel de hoosbui na een uurtje wel was opgehouden, is het vandaag niet echt meer droog geworden. Beetje jammer, maar aan de andere kant heeft het geen negatieve invloed op onze planning gehad en blijft het onverminderd warm. De korte broek kan gewoon aan blijven! En in de Macy’s en de Apple store loop je gewoon droog!
Eerst een opmerking: Om de foto’s te zien, klik op de titel van de betreffende dag!
We beginnen vandaag, waar we gisteren eindigden: bij de Starbucks en de goede daad van de dag.
Bij het weglopen zie ik op een bankje een onbeheerde iPhone liggen (een 4, niet een 4S).
Zelfs geen lock-code op de iPhone, wat wel handig was in dit geval om het email adres van de eigenaar te vinden. Bij Starbucks in ieder geval mijn naam en telefoonnummer achtergelaten, wat zo te zien enorm op prijs werd gesteld.
Al snel de echtgenoot van de eigenaresse aan de lijn gekregen. Bleek in hetzelfde hotel te verblijven en zijn vrouw was nu dus wanhopig aan het zoeken.
Hup in de auto en op weg naar Key Biscane. Ruim 5 maanden geleden bezochten we het andere puntje van de Keys (Key West), dus dit bezoekje mocht niet ontbreken.
Oh ja, de auto….
We blijken een Chevrolet Traverse LT te hebben. Voor de liefhebbers zit er een fotootje bij. Enige wat er mis mee is, is dat het dashboard continue aangeeft dat rechtervoorband aan de lucht moet. Hoewel de band zo te zien hard genoeg is, toch maar wat lucht erbij gepompt. Mocht niet baten. Nou ja, morgen gaat ie weer terug naar Alamo.
Het ritje naar Key Biscane is leuk. Het stadje is zo te zien 1 groot yuppen-paradijs. Niet het goedkoopste stukje US.
Speciaal voor schone zus Lillian nog een brandweer garage bezocht om het plaatselijke materieel op de gevoelige plaat vast te leggen. Agnes laat op de foto zien hoeveel ze voor haar over heeft.
Uiteindelijk mondt de rit uit in ‘Bill Baggs Cape Florida State Park’.
Hier staat de fameuze vuurtoren uit 1825.
We zitten niet echt in het hoogseizoen, dus heerlijk om daar wat rond te lopen door het Park, over het strand, en natuurlijk het Lighthouse te bekijken. De tocht naar boven in de vuurtoren paste helaas niet in ons trainingsschema.
Op het strand werd ook nog een huwelijk voltrokken allàh Loveletters.
[galleryview id=2]
Voor het middag programma toerden we in een uurtje naar 1 van de grootste Malls in deze omgeving: Sawgrass Mills Mall in Sunrise, nabij Ft. Lauderdale.
Natuurlijk moesten er bags worden gevuld bij Tommy, Victoria en alle andere vrienden.
Gelukkig is de Mall op zaterdagavond tot half tien open, dus we hoefden ons niet te haasten.
Terug in Coconut Grove konden we de dag voldaan afsluiten met een lichte maaltijd bij de Cheesecake Factory. De cheesecakes hebben we maar even overgeslagen.
Het was vanavond wel af en toe gaan regenen. Kleine buitjes, want het blijft korte broeken weer.
Vrijdagmorgen 05:00 uur, de wekker gaat af. Redelijk kort nachtje, maar voor het goede doel; Vakantie!
Klokslag 05:45 uur tikt onze trouwe wegbrenger Jan op de deur om ons een slinger richting Schiphol te geven.
Drukte daar valt mee, dus zo gauw de koffers zijn ingecheckt hebben we nog even de tijd voor een kopje thee in de lounge.
Eerste korte etappe is Parijs CDG. Voor het eerst stappen we in een vliegtuig dat ipv pure Kerosine ook voor de helft wordt bijgetankt op Bio-brandstof, oftewel frituurvet.
Op Charles de Gaulle hebben we zo’n 2 uur om over te stappen. Nou, dat heb je ook wel nodig! Niet het meest passagier-vriendelijke vliegveld! Veel lopen en slecht aangegeven.
Op de screens staan alleen vluchten aangegeven van de terminal waar je aankomt, dus slechts door een medewerker aan te spreken kom je er achter dat je van terminal 2E naar 2F moet. Een flinke wandel, waarbij uiteindelijk ook nog een gedeelte met bus moet worden overbrugd. Ook de douane- en security obstakels moeten weer opnieuw worden genomen. Toch nog even snel tijd voor een koffie met een croissant.
Onze vlucht naar Miami lijkt volgens planning te vertrekken. Zoals al eerder gememoreerd kon ik deze vluchten op de in de afgelopen jaren verdiende punten als Reward-vluchten boeken en had ik daarbij de keus om voor de heenweg voor hetzelfde aantal punten dan wel rechtstreeks Economy vanuit Amsterdam te vertrekken, dan wel Businessclass via Parijs. Niet zo’n moeilijke keuze, mede door het feit dat deze vlucht al ’s middags in Miami aankomt en die uit Amsterdam pas ’s avonds laat.
Bij het boarden koos het systeem mij er nog wel uit als zijnde het doelwit van selectieve controles, dus nadat ik in Amsterdam en Parijs al had gepiept in de poortjes, mocht ik nu voor de 3e keer met mijn armen gespreid gaan staan. Daar was ik dus wel even klaar mee.
Tsja, en dan is zo’n 10 uur durende vlucht toch wel redelijk comfortabel. Filmpje kijken (Hangover 2), beetje slapen, hapje eten. Erg relaxed allemaal. Hadden zelfs een Nederlandse stewardess!
[galleryview id=1]
Met een half uurtje vertraging landden we op Miami airport en konden we in een tamelijk ontmoedigende rij bij de douane aansluiten. Verrassend genoeg bleken we toch na 35 minuten het fotootje, de vingerafdrukken en de documenten check achter de rug te hebben. Zowel de vorige keer als deze keer viel het mij op dat het bij mij steeds voldoende is om de rechterhand te scannen en bij Agnes ook de linkerhand aan de beurt komt (?).
Inmiddels stonden de koffers al naast de band, dus op naar Car Rental hal bij het vliegveld. Met wat loopwerk en een treintje vrij eenvoudig te bereiken.
Ook daar een rij, maar heeeel veel balies open, dus snel aan de beurt.
Nee, geen GPS nodig (hebben onze eigen Tom-Tom met US-kaarten meegenomen) en geen extra verzekeringen nodig!
Alles was al geregeld en betaald via USAreisen.de .
Mochten Kiezen uit het rijtje ‘Midsize-SUV’. Stonden wat Jeeps, maar kwam toevallig net een mooie Chrysler terug, dus die maar snel gealloceerd.
Ik zeg Chrysler, maar eerlijk gezegd zit ik nu zwaar na te denken wat het eigenlijk voor auto was :-). Is dus de cliffhanger van de dag, morgen meer daarover.
Wel in de vrijdagmiddag spits naar Mayfair Hotel and Spa in Coconut Grove, net buiten Miami, waar we uiteindelijk om 17:30 uur konden inchecken.
Gelijk maar op een terrasje onze aankomst gevierd met een cocktail, en nog maar een cocktail vanwege het Happy Hour… Tsja, en daar krijg je dan slaap van. Zeker gezien de vroege start vanmorgen in Nederland.
Tot 21:00 uur konden we de luiken open houden en toen hield het onverbiddelijk op. Wel lekker vroeg wakker dus 🙂
Zit nu om de hoek bij de Starbucks dit verslagje te tikken, terwijl we onderwijl nadenken wat we vandaag zullen gaan doen. Acclimatiseren aan de hoge luchtvochtigheid hier lijkt mij een mooie opdracht voor vandaag.
Recente reacties